Kor betonların yalnızlığında kaldın be çocuk! Sessizce akan göz yaşında, süzülen kanında İçinde "anne" olan bir düş kuruyorsun.

Kanlı ellerinde hangi çileyi yoğurdun be çocuk!

Hangi ızdırabı taşıdın masum yüreğinde.

Yanan şehirlerin buğusunda kaldı gözlerin.

Yorgun, aç ve susuz...

Titriyorsun, üşüyorsun,

Biliyorum tutacak bir el, bir tebessüm arıyorsun.

 

Kor betonların yalnızlığında kaldın be çocuk!

Sessizce akan göz yaşında, süzülen kanında

İçinde "anne" olan bir düş kuruyorsun.

 

İnsanlık öldü be çocuk!

Kibirli saraylarda firavunlar doğarken,

Musa'yı arıyoruz, kör vicdanların paslı sürgününde.

Ebreheler bir olmuş kıtalar aşarken,

Ebabiller bekliyoruz taa ötelerde.

Sen şimdi cennet ülkesinde,

Bir beyaz karanfil olup gittin be çocuk!

Söyle! Kaç melek selamladı seni firdevs cennetinde.

 

Bakma öyle ey çocuk!

Usulca çekip giderken isimsiz kardeşlerin,

Belki bir sır gibi kalacak eskimiş kitaplarda.

Kimse bilmeyecek, kaybolacak çürümüş vicdanlarda.

Sanma ey çocuk!  Hak nuru yarım kalacak

Biliyorum! siyonun zalimleri KAHROLACAK..