Ey sevgili yâr Aşkınla gönlüm yanar Halk beni deli sanar Şefaatine muhtacım
Hayalinle beraberim yalnızlığımda/ Yanağım gözyaşı ile ıslandığında/ Yüreğim özleminle dağlandığında/ Hasretin ince ince sızlıyor şuramda
Kendini kalıptan kalıba sokan Hakk Teâlâ’yı (c.c) sürekli gözeten kalbin izzet hali, ilmini sürekli büyük gören aklın izzet haliyle karıştırılabilir.
Senin canını yaktığımda bunu kum üzerine yazdın ama şimdi kayaya kazıyorsun neden?
Başkalarıyla uğraşmayı bırakıp kendimizle mi uğraşsak artık, ne dersiniz?
