Aşk, insanı yok eder, var eder, gönülsüz bırakır.

 

 “Başını ayakaltına alınca, yıldızların üstüne ayak basarsın…”

• Bugün sevgiliyi gördüm, her işe, her güce tat veren, yapmasını kolaylaştıran o güzeli gördüm. O, o kadar güzel, o kadar nurluydu ki adeta Mustafa’nın (s.a.v) ruhu gibi göklere yükseliyordu. (Fussilet Suresi’nin 41/11. ayetine işaret var: “Sonra duman halinde olan semaya yöneldi. Sonra da ona (semaya) ve arza: ‘İsteyerek veya istemeyerek gelin.’ dedi. İkisi de: ‘İsteyerek geldik.’ dediler.”)

• Güneş, Hz. Mustafa’nın yüzünü gördü de utandı. Gök de gönül gibi yarılmıştı, parçalanmıştı. Suyun ve kara toprağın üstüne onun parıltısı vurmuştu da, bu yüzden su ile toprak, ateşten de daha fazla parlamıştı.

• “Göklere çıkmak istiyorum, lütfen bana merdiveni gösteriniz!” diye niyazda bulundum. Buyurdu ki: “Senin başın merdivendir. Başını ayak altına al, başına bas da yüksel! (Ayağını başının üstüne koymak demek, aklını ayakaltına alıp, gönül yolu ile aşk yolu ile Hakk’a yönelmektir. Mevlana bir Mesnevî beytinde; “Mademki gökyüzünün damlarına çıktın, oralarda geziyorsun, artık merdiven aramak manasızdır, soğuktur.” diye buyurur. Dîvanın başka bir beytinde de; “Göklerin yolu içtedir, gönüldedir. Sen aşk kanadını aç, aşk kanadı kuvvetli olursa merdiven arama derdi kalmaz.” diye buyurur.)

• Ayağını başının üstüne koyunca yıldızların üstüne ayak basarsın, nefsanî arzularını, şehveti yendiğin zaman havada yürürsün. Haydi, adımını at, ayağını havanın üstüne koy da yüksel!

• Şehvetini ayakaltına aldığın, nefsanî isteklerini yendiğin zaman göklerde, havalarda sana yüzlerce yol belirir ve sen seher vaktinde yapılan dua gibi göklere yükselirsin.

 

“Aşk, insanı yok eder, var eder, gönülsüz bırakır.”

• Ne yazık ki, hakîkat sarayının Sadrazamı, beni meclisine kabul etmiyor, beni can mahremi yapmıyor, beni sırlarına mahrem etmiyor.

• Onu gördüğüm an rengim uçtu, gücüm kuvvetim kalmadı, perişan oldum, o durumu anlamadı da; “Rengin nerede? Gücün, kuvvetin nerede?” diye sordu.

• Ben kerem ırmağına daldım, ben seher vaktinin kuluyum, kölesiyim. Öyle umuyorum ki bu lütuflarla, feyizlerle dolu seher vaktinde, o güzel kokulu gül gelir, beni alır, mana gül bahçesine götürür.

• Irmağa dalan kişiye, elbisesi yük olur. Benim şu sarığım ile hırkam bana yük oluyor, ağır geliyor. Mal, mülk, mutluluğa ulaşmak sebepleri, hepsi de o tatlı edalı ay yüzlüdendir. Sevgili bana yakınlık gösterir, vefalı olursa, mal da odur, mülk de odur.

• Dükkânım, çalışma yerim senin olsun. Sanatım, hünerim, bilgiler, yığın, yığın kitaplar hep senin olsun. Arslan da senin olsun, orman da senin olsun. Tatar ülkesinin ceylanı bana yeter.

• Aşk insanı yok eder, var eder. Gönülsüz bırakır, elsiz, ayaksız bir hale sokar. Aşk meyhanesinin sakîsi, şarap sunar, mest eder, insanı kendinden alır.

 

“Gül, kendi güzelliği ile bir güzellik bağışlayanın bulunduğuna şahitlik eder.”

• Ey müslümanlar, ey müslümanlar! Güzelliği, yarım bir dikeni bile cennet bahçesine çeviren bir sevgili hakkında ne demeli? Ne söylemeli?

• Onun aşkı, bir diyara bir an için olsun gelse orayı şereflendirse, mekânları mekânsızlık âlemine çevirir, yerleri baştanbaşa paha biçilmez madenlerle doldurur.

• Allah’ım bu nasıl nurdur ki, her huriye güzellik bağışlar. Lütfederse, isterse ateş bile tabiatını terk eder, âb-ı hayat olur.

• İlkbaharı kıskançlığından ötürü kırar geçirirse ne çıkar? O, lütfu tutar da sıkarsa binlerce ilkbahar meydana getirir.

• Onun yüzü güneştir. Dünya ise o güneşin yüzüne bir perdedir. Fakat nakış, resim; nakıştan, resimden başka ne görebilir?

• Gül, ilkbahara o güzellikleri vereni tanımasa bilmese bile, kendi güzelliği ile bir güzellik bağışlayanın bulunduğuna şahitlik eder. Der ki: “Benim rengime, kokuma, güzelliğime bakınız, elbette bunları bana veren biri var. İşte bana bu güzellikleri lütfeden, size de o güzellikleri vermiştir.”

• Eğer gülün bundan haberi olsaydı, rengi daima kırmızı ve ter ü taze kalırdı. Çünkü aklı başında olan bir kişinin yaşayışına bir afet gelmez.

• Sen aklını başına al da öyle bir güzel bul ki, işi gücü bu olsun, ölümsüzlük yönünden olsun. Yoksa gül gibi solacak, sonunda can verecek, ölüp gidecek bir güzele neden can vermeli, gönül vermeli?

• Tebrizli Şemseddin yüzünden kanlar dökmeye karar verdim. Benim elimde Zülfikar’a benzeyen bir aşk kılıcı var.