Halife Hârûnu’r-Reşîd, ağabeyi Behlü’l-Dânâ'ya: “Ağabey, bu akşam camide namaz kılanları yemeğe alacağım. Sana zahmet akşam namazına git de namaz kılanları getir, yemek yesinler.”der.

Halife Hârûnu’r-Reşîd, ağabeyi Behlü’l-Dânâ'ya:

“Ağabey, bu akşam camide namaz kılanları yemeğe alacağım. Sana zahmet akşam namazına git de namaz kılanları getir, yemek yesinler.”der.

Behlûl camiye gider ve namazdan sonra yanında iki kişiyle döner.

Halife:

“Camiye sadece bunlar mı gelmişti, başka kimse yok muydu?”diye sorar.

Behlûl:

“Vardı. Hem de cami doluydu.”

Halife:

“Peki, onları niye getirmedin?”

Behlûl:

“Sen, camiye gelenleri getir, demedin. Namaz kılanları getir, dedin. Ben de camiden çıkanlara tek tek imamın namazda hangi sureleri okuduğunu sordum. Sadece bu iki adam bildi. Ben de onları getirdim.”der.