"Senin Resûlullah olduğuna bir kez daha şehadet ederim!”demekten kendini alamamıştır.

 

Bedir esirleri arasında yer alan Süheyl b. Amr, Kureyş kabilesinin hatibi idi. Kendisinin üst dudağı da yarık­tı. Hz. Ömer (r.a):

“Yâ Rasûlallah! Şu Süheyl b. Amr, Kureyş’in hatibidir. Bırak beni, onun iki ön dişlerini çekeyim de dili dışarı sarksın! Artık hiçbir zaman hiçbir yerde senin aleyhinde hutbe irad edemesin!”dedi.

Peygamberimiz aleyhisselam:

“Bırak onu! Ben, onun uzuvlarına böyle bir şey yaparak bir zarar veremem. Eğer bunu yaparsam, peygamber olmama rağmen Allah (c.c) da bunu bana yapar.

Belki o senin yermeyeceğin, öveceğin bir makamda da bulunur, sen onu översin!

Belki bir gün o seni sevindirir de!”buyurdu.

Süheyl b. Amr, Peygamberimiz aleyhisselamın haber verdiği o övülmeye lâyık konuşmasını da zamanı gelince yapmıştır.

Peygamberimiz aleyhisselamın vefatı üzerine bazı Arap kabileleri temsilcilerinin Medine’ye gelerek zekât vermeyeceklerini açıkladıkları ve bunda direndikleri; yer yer irtidad hareketlerinin görüldüğü, Mekke’nin çalkalandığı, Mekke halkının irtidada yaklaştığı, Mekke’nin genç valisi Attâb b. Esîd’in ise korkup gizlendiği bir sırada Süheyl b. Amr halka bir hutbe irad etti. Kâbe’nin yanında kalkıp irad ettiği hutbesinde:

“Muhammed aleyhisselam kimin ilahı idiyse, Muhammed (Aleyhisselam) ölmüş bulunmaktadır.

Allah ise diridir ve hiç ölmez!

Ey Kureyş cemaatı! Sizler, Müslüman olanların en sonuncusu olmuş bulunduğunuz halde, irtidad edenlerin en öncüsü olmuş olmayınız!

Vallahi ben iyi biliyorum ki; bu din, güneşle ayın doğuşu ve batışı devam ettikçe devam edecektir!

Şu kendinizden olan kişi sakın sizi aldatmasın!

Muhakkak ki benim bu iş hakkındaki bildiklerimi o da biliyor.

Fakat kendisinin Hâşim oğullarına olan kıskançlığı göğsünü, kalbini kaplamıştır!

Ey insanlar! Ben Kureyşlilerin mal bakımından en varlıklı olanıyım.

Siz emîrinizi büyük tanıyınız! Ona zekâtlarınızı ödeyiniz!

Eğer İslâmiyet işi sonuna kadar devam etmezse, ben sizin ödemiş olduğunuz zekâtlarınızı size geri vermeyi tekeffül ediyorum!”dedi ve ağladı.

Süheyl b. Amr hutbesini bitirdiği zaman halk yatıştı. Vali Attâb b. Esîd de ortaya çıktı.

Kureyşlilerin İslâmiyet’te sebatları, Süheyl b. Amr’ın bu konuşmasıyla sağlanmış oldu.

Allah ondan razı olsun!

Hz. Ömer, Süheyl b. Amr’ın bu konuşmasını işittiği zaman, Peygamberimiz aleyhisselamın vaktiyle onun hakkındaki ihbarını hatırlamış ve:

“Senin Resûlullah olduğuna bir kez daha şehadet ederim!”demekten kendini alamamıştır.

 

M. Âsım Köksal, İslâm Tarihi, Medine Dönemi